Babamla bankada bir saat geçirdim,
çünkü bir havale yapması gerekiyordu.
Kendimi tutamadım ve ona sordum:
“Baba, neden internet bankacılığını kullanmıyorsun?”
Bana baktı ve şöyle dedi:
“Niye yapayım ki?”
“Şey… Böylece basit bir havale için burada saatler harcamazsın.
Hatta market alışverişini bile internetten yapabilirsin.
Her şey çok daha kolay olur!”
Dijital dünyaya onu da kazandırmak için heyecanla devam ettim.
Sonra bana şunu sordu:
“Ve bunu yaparsam, artık evden çıkmama gerek kalmayacak mı?”
“Kesinlikle!” diye hemen cevapladım.
Hatta market alışverişinin bile eve getirildiğini, Amazon’un her şeyi kapıya kadar getirdiğini anlattım.
Cevabı beni susturdu.
Şöyle dedi:
“Bugün bu bankaya geldiğimden beri dört arkadaşımı gördüm.
Beni iyi tanıyan çalışanlarla sohbet ettim.
Biliyorsun, ben yalnızım… ve bu küçük insan temaslarına ihtiyacım var.
Hazırlanıp dışarı çıkmayı, buraya gelmeyi seviyorum.
Zamanım var ama benim aradığım şey insanlarla bağ kurmak.
İki yıl önce hastalandığımda, meyve aldığım manav beni ziyarete geldi.
Başucumda oturdu ve ağladı.
Ve annen sabah yürüyüşünde düştüğünde, onu gören de yine o manavdı.
Koşup arabasını getirdi ve evimize bıraktı, çünkü nerede yaşadığımızı biliyordu.
Bütün bunlar sanal ortamda olur mu sanıyorsun?
Neden her şeyi yüz göremeden, bir gülümseme paylaşmadan alayım?
İş yaptığım insanları tanımak istiyorum, sadece isimsiz satıcılar değil.
Bu bağlar kurar, ilişkiler doğurur.
Amazon bunu da teslim edebilir mi?”
Teknoloji hayat değildir.
İnsanlarla zaman geçirin, sadece ekranlarla değil.
Alıntı
